Η La Cambre στις Βρυξέλλες είναι ένα όνειρο που πραγματοποιείται για τους φοιτητές μόδας. Χρηματοδοτούμενη από τη βελγική κυβέρνηση, η δίδακτρα είναι σχεδόν δωρεάν — ακόμη και οι φοιτητές εκτός ΕΕ πληρώνουν μόλις 4.174 ευρώ ετησίως (ένα ποσό που θα έκανε φοιτητές από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο να ανατριχιάσουν). Αλλά αυτό που πραγματικά διαφοροποιεί το τμήμα μόδας της La Cambre δεν είναι μόνο η προσιτή τιμή — είναι η εντυπωσιακή λίστα αποφοίτων που έχουν σπουδάσει υπό τον Tony Delcampe σε αυτή την αβαείο του 13ου αιώνα. Ονόματα όπως ο Matthieu Blazy (Chanel), ο Anthony Vaccarello (Saint Laurent), ο Nicolas Di Felice (Courrèges), ο Julien Dossena (Rabanne) και ο Julian Klausner (Dries Van Noten), χωρίς να αναφέρουμε ανερχόμενα αστέρια όπως η Marine Serre, η Ester Manas, ο Louis-Gabriel Nouchi και η Marie-Adam Leenaerdt.

Ο κλάδος γοητεύεται από τη μαγεία που συμβαίνει εδώ. Φέτος, μια διεθνής κριτική επιτροπή — που περιλάμβανε αγοραστές, σχεδιαστές, headhunters, δημόσιες σχέσεις, τη μακιγιέζ Inge Grognard και συντάκτες όπως εγώ — συγκεντρώθηκε για να δει τις δουλειές των 12 αποφοίτων. Οι συλλογές συχνά έχουν έναν κοινό νήμα, και το θέμα φέτος ήταν η πειραματική χρήση υφών: δαντελωτές, κλουβωτές σιλουέτες, σώματα που συντήκονται με έπιπλα, χαλιά ή ταπετσαρίες αυτοκινήτων. Η ανθρώπινη μορφή ενώθηκε με αντικείμενα, με ελάχιστη έμφαση στη σεξουαλικότητα.

Ωστόσο, όπως πάντα, οι ιδέες των φοιτητών ζωντάνεψαν στη συζήτηση. Η Γαλλίδα σχεδιάστρια Théodora Hadj Moussa Laube δημιούργησε μια συλλογή εμπνευσμένη από ιστιοφόρα, συνδυάζοντας ξύλινες επενδύσεις με λεπτά λουλούδια. «Η ζωή είναι σαν να είσαι σε ένα πλοίο — είναι προσωπικό», είπε, σχεδιάζοντας παραλληλισμούς μεταξύ του κορσέ και των καμπυλών ενός πλοίου. Η δουλειά της κέρδισε τις υψηλότερες βαθμολογίες.

Ο Alexandre Piron εξερεύνησε την κουλτούρα των φορτηγατζήδων με διαμορφωμένο Alcantara και ταπετσαρίες καθισμάτων, ενώ ο Loïc Bernier μετέφρασε υλικά από εργοτάξια σε βιομηχανικά padding. Ο Lionel Gallez εμπνεύστηκε από παλαιούς καταλόγους ανδρικής μόδας, δημιουργώντας μια επεξεργασμένη συλλογή με πλεκτά καλώδια και στρωματοποιημένες ριγέ μπλούζες — έτοιμες για το εμπόριο.

Η προσέγγιση του Delcampe είναι έντονα τεχνική. «Πολλά σχολεία λένε στους φοιτητές να "εκφραστούν" χωρίς να εστιάζουν στα ρούχα», λέει. «Εδώ, προωθούμε την καινοτομία στη ύφασμα, τη δομή και την ολοκλήρωση». Οι φοιτητές έχουν πέντε χρόνια για να αναπτύξουν την τέχνη τους, συν τέσσερις πρακτικές — προετοιμάζοντάς τους για έναν κλάδο που βρίσκεται μόλις μια βόλτα με τρένο μακριά, στο Παρίσι. Εφόσον μιλούν γαλλικά, η γλώσσα δεν είναι πρόβλημα. Εν τω μεταξύ, οι φοιτητές μαθαίνουν από πρώτο χέρι πώς λειτουργούν τα παριζιάνικα οίκος μόδας, αποκτώντας πρακτική εμπειρία σε διαφορετικά τμήματα ενώ μελετούν τις αλυσίδες εφοδιασμού και την επικοινωνία της μάρκας. Έτσι η La Cambre διαμορφώνει μελλοντικούς δημιουργικούς διευθυντές.

«Είναι μέρος του πολιτισμού του σχολείου», είπε ο Delcampe. Οι απόφοιτοί του είναι αργοκαμμένοι — ανεβαίνουν βαθμιαία, και πέντε ή δέκα χρόνια αργότερα, αναδεικνύονται με σημαντικές θέσεις σε κορυφαία σπίτια. Αυτό συνέβη ταυτόχρονα όταν οι Nicolas Di Felice, Julien Dossena και Matthieu Blazy — όλοι ιδιαίτερα επιδέξιοι επαγγελματίες κάτω των 40 — ενώθηκαν με τον συνομήλικό τους Anthony Vaccarello στο προσκήνιο. Η σελίδα @lacambremodes στο Instagram δείχνει πόσοι ανερχόμενοι ταλέντα ακολουθούν τα βήματά τους, με νεότερους σχεδιαστές και διαχειριστές στούντιο να εργάζονται τώρα στη Celine, Alaïa, Balenciaga, Saint Laurent, Courrèges, Jacquemus και άλλους.

Ο Matthieu Blazy μου είπε κάποτε πόσο κρίσιμο ήταν το πολυδ