İşte verilen metnin İngilizce'den Türkçe'ye çevirisidir:

"Bence çoğu zaman insanların olağanüstü koşullarla başa çıkışını izliyoruz," diyor yönetmen Craig Baldwin, Midtown'daki bir prova salonunda toplanan oyunculara.

Ekim ortasında alışılmadık derecede sıcak bir Pazar öğleden sonrası ve grup, Astor Place Tiyatrosu'nda teknik haftaya geçmeden önce Richard II'nin son provası için bir araya gelmiş. Oyunu metinsiz çalıştıktan sonra daha rahat kıyafetler giyip odanın "sağ sahne" olarak işaretlenmiş bölümüne oturmuş, elerinde metin ve defterleriyle yönetmenlerinden daha fazlasını duymak için sabırsızlanıyorlar.

"Oyunun insani boyutu, ülkeleri parçalanırken tüm bu farklı insanların nasıl tepki verdiğini görmemiz," diye devam ediyor Baldwin. "İnsanlar ne gibi seçimler yapar? Ülkeyi yıkmaya çalışan kim, yeniden inşa etmeye çalışan kim?"

Daha bir gün önce, New York'un dev "No Kings" protestosu tam da binanın dışındaki caddede yürüyüş yapmış, böylece dört yüz yıldan uzun süre önce yazılmış bu oyuna ürpertici bir güncellik katmıştı. İşte bu odada, bir kral umutsuzca iktidara tutunuyor.

Richard II, genel seyircilerin, özellikle de Amerikalılar'ın iyi tanıdığı bir oyun değil. Shakespeare'in Henriad serisinin ilk eseri olarak, İngiltere'nin çalkantılı, nesiller boyu süren iç savaşına giden olayları betimliyor. Hikayenin merkezinde ise -bu prodüksiyonda Michael Urie'nin canlandırdığı- Kral Richard var; kuzeni Henry Bolingbroke'u (Grantham Coleman) sürgüne yollayan, soyluların topraklarına el koyan, sevilmeyen vergiler koyan ve krallığın kaynaklarını kötü yönetimiyle giderek sevimsizleşen bir kral. Sonunda Bolingbroke tarafından tahttan indirilip hapsedilen Richard -spoiler uyarısı!- hücresinde öldürülür.

Richard'ı uzak ve çocuksu göstermek belirgin bir yaklaşım olurdu; sonuçta kral olduğunda sadece on yaşındaydı. Ancak bu prodüksiyon "kral olmanın ne kadar zor olduğunu vurguluyor," diyor Urie bana. (Kendisi ve Baldwin'in uzun bir geçmişi var: Juilliard'da bir yıl arayla okudular ve yakın zamanda Baldwin, Urie'yi Shakespeare Tiyatro Şirketi'nin 2019 Hamlet prodüksiyonunda yönetti.) Urie'nin Richard'ı, kibirli ve bazen küçümseyici olsa da, bir miktar sempati kazanmayı başarıyor.

Oyun en son 2006'da New York'ta sahnelendiğinde (2020'de Delacorte için planlanan bir Public Theater prodüksiyonu sonunda bir radyo oyununa dönüştürüldü), Baldwin oyuncu kadrosundaydı. (Hilton Als, New Yorker'daki eleştirisinde Baldwin'in Thomas Mowbray performansını "büyüleyici" olarak nitelendirmişti.) Belirsiz bir şekilde modern zamanlarda geçen prodüksiyon, onun için sulu bir politik dram gibi hissettirmiş. "Bu, bir ülkenin onu kontrol eden zengin aileler arasındaki acımasız iktidar mücadeleleriyle parçalanmasının hikayesi," diyor Baldwin. "Zihnimde, bir sinematik psikodram, yani Succession'a benzer bir şey gibi hissettirdi."

Kendi uyarlaması için Baldwin, oyunu 1980'lerin Manhattan'ına taşımış ve metnin bir kısmını yeniden düzenlemiş, böylece Richard'la ilk karşılaştığımızda, hapis hücresinden yakın zamandaki olayları hatırlıyor.

"Kendime sordum, mevcut Amerikan bölünmüşlüğü, açgözlülüğü ve şiddeti çağımızın habercisi neydi?" diyor Baldwin. Bu soru onu, magazin basını odaklı, "Açgözlülük İyidir" 1980'lerine götürmüş: "Reaganomics, materyalizm, aşırılık ve agresif özelleştirme." Ayrıca Richard'ı açıkça queer olarak betimlemiş, onun topluluğunu ise yaklaşan AIDS krizi tehdit ediyor.

"Bazı yönlerden Richard, bu queer seçilmiş ailesiyle mükemmel cennetini yaratmış, bir krallığı yönetiyor ve ihtiyaç duydukları her şeye sahipler," diye açıklıyor Urie. "Ve sonra her şey elinden alınıyor."

Juilliard'da Urie ve Baldwin'den birkaç yıl sonra gelen Pascal, off-Broadway'deki ilk çıkışını yapıyor. Çarpıcı derecede güzel olan Pascal, odada zahmetsizce hareket ediyor, bazen yüksek topuklarla belirlenmiş "sahne"de kasılarak yürüyor (sadece iki hafta önce, Chanel'in 2026 ilkbahar podyumunda da benzer şeyler yapıyordu) ve bazen de sevgiyle bir oyuncu arkadaşının omzuna başını yaslıyor.

Pascal, Urie'ye uzun süredir hayranlık duyuyor ve onun yeteneğinden övgüyle bahsediyor. "Onunla sahnede olmak çok kolay," diyor. "O da benim kadar meraklı ve açık fikirli."

Kaliforniya'da doğan ama çoğunlukla Şili'de büyüyen Pascal -oyuncu Pedro Pascal'ın küçük kız kardeşi, onunla birlikte birkaç kırmızı halı yürüyüşü yapmış- Juilliard'a gitmeden önce Shakespeare'in sadece ekran uyarlamalarını ve İspanyolca versiyonlarını görmüş. "Çok ürkmüştüm. Onun eserlerini okurken ve çalışırken kendimi izole hissettim," diyor Shakespeare hakkında. "Ama sonra bunun neredeyse kendi başına bir dil olduğunu fark ettim. Sesiniz ve bedeniniz o dile adım attığında, bu tiyatral ve edebi dünyanın bir parçası oluyorsunuz. Bu dili sevmek için gerçekten ona kendimi adamam gerekti."

"Richard II"de kraliçe rolüne hazırlanırken, Pascal, Juilliard'da bir "Hamlet" prodüksiyonunda Gertrude'u oynama deneyimini düşünüyor. Gertrude gibi, kraliçe de sessizce önemli bir güce sahip. "O herkesin aklında, anlıyor musun? O önde gelen bir karakter, ama çok fazla konuşmuyor," diye belirtiyor Pascal. "Bu kendinden şüphe duyma pozisyonunda olmak, içgüdülere sahip olmak ama onları susturmak zorunda kalmak çok zengin ve karmaşık, ve çok çelişkili ve acı verici."

Pascal için, bu "Richard II" prodüksiyonu mevcut döneme çok şey söylüyor. "Bu oyun, hepimizin sorduğu soruları bize hatırlatacak. Bu kadar şiddet ve kaos varken varoluşun amacı nedir? Ve gerçek nedir? Bu çok varoluşsal bir oyun - ve biz gerçekten varoluşsal zamanlarda yaşıyoruz."

"Richard II" şu anda ön gösterimlerde ve galası 10 Kasım için planlanıyor.



Sıkça Sorulan Sorular
Elbette, işte Michael Urie ve Lux Pascal'ın Richard II prodüksiyonu hakkında, hem yeni başlayanlar hem de deneyimli tiyatro severler için yararlı olacak şekilde tasarlanmış SSS listesi.



Genel & Başlangıç Soruları



1 Bu yeni Richard II prodüksiyonunda kimler oynuyor?

Bu prodüksiyonda Kral Richard II'yi Michael Urie ve önemli bir yardımcı rolde Lux Pascal oynuyor.



2 Oyuna aşina değilim. Richard II ne hakkında?

Bu, kuzeni Henry Bolingbroke tarafından tahttan indirilen bir İngiliz kralı, II. Richard hakkında Shakespeare'in bir tarih oyunudur. Hikaye, güç, kimlik, liderlik ve kralın ilahi hakkı temalarını keşfeder.



3 Bu prodüksiyon neden "derinden kişisel" olarak tanımlanıyor?

Hem Michael Urie hem de Lux Pascal, kendilerine özgü kişisel kimliklerini ve deneyimlerini ön plana çıkarıyor. Urie önemli bir eşcinsel aktör ve Pascal transseksüel bir aktör, bu da onlara oyunun kimlik ve kırılganlık temalarını taze ve özgün bir şekilde keşfetme olanağı sağlıyor.



4 "Bugün için mükemmel zamanlanmış" ne anlama geliyor?

Oyunun merkezi çatışması -bir yöneticinin meşruiyetini sorgulamak, ulusal kimlikle boğuşmak ve gücün akışkanlığını ve kendi kaderini tayini keşfetmek- şu anda yaşanan birçok çağdaş politik ve sosyal tartışmayı doğrudan yansıtıyor.



5 Bu prodüksiyon nerede ve ne zaman oynanıyor?



Örnek Cevap: New York City'deki The Classic Stage Company'de [Tarih] ile [Tarih] arasında oynanıyor.



Derinlemesine & Gelişmiş Sorular



6 Lux Pascal'ın katılımı bu prodüksiyonu nasıl benzersiz kılıyor?

Yetenekli bir transseksüel aktör olan Lux Pascal, II. Richard'ın sarayına güçlü ve incelikli bir bakış açısı getiriyor. Onun varlığı ve performansı, klasik tiyatrodaki geleneksel cinsiyet normlarını doğal olarak sorgulayarak, sadakat, kimlik ve performans temalarına anlam katmanları ekliyor.



7 Michael Urie'nin Shakespeare ile bağlantısı nedir?

Urie, Ugly Betty gibi dizilerdeki komik rolleriyle tanınsa da, klasik olarak eğitim görmüş bir sahne oyuncusudur ve önemli Shakespeare deneyimine sahiptir; bu da ona Richard'ın karmaşık rolüne hem teknik beceri hem de duygusal derinlik getirme olanağı sağlar.



8 II. Richard'tan hangi özel temalar modern bir izleyici kitlesi için en alakalı?

Anahtar temalar şunları içerir: