Η ιστορία της Ιζαμπέλα Μπλοου—της εξαιρετικά πρωτότυπης και εντελώς εκκεντρικής, γαλαζοαίματης συντάκτριας μόδας—αποτυπώνει απόλυτα το τι σημαίνει να είσαι ένας θρύλος της μόδας. Γεννημένη στο Λονδίνο, η Μπλοου μετακόμισε στην Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και ξεκίνησε την καριέρα της στη **Vogue**, αρχικά ως βοηθός της Άννα Γουίντουρ και στη συνέχεια εργαζόμενη υπό τον Αντρέ Λεον Τάλεϊ. Με την εκκεντρική γκαρνταρόμπα της, τους ασυνήθιστους φίλους (όπως ο καλλιτέχνης Ζαν-Μισέλ Μπασκιά) και τις ιδιόμορφες συνήθειές της—όπως το να καθαρίζει το γραφείο της με νερό Perrier και Chanel No. 5—άφησε γρήγορα το σημάδι της σε όλους γύρω της.
Επιστρέφοντας στη Βρετανία το 1986, ανέλαβε σημαντικούς ρόλους στο **Tatler**, τη **British Vogue** και το **The Sunday Times**, όπου οι φωτογραφίσεις μόδας της δεν απλώς ξεπερνούσαν τα όρια—τα συνέθλιβαν. Η Μπλοου έδινε στους αναγνώστες μια ματιά στη μόδα μέσα από το δικό της μοναδικό πρίσμα, συνδυάζοντας υψηλή στυλάτοτητα με αβανγκαρντ πινελιές—ένα χαρακτηριστικό της στυλ.
Πέρα από την επιρροή της στη μόδα, η Μπλοου είχε μια μυστηριώδη ικανότητα να ανακαλύπτει πρωτοποριακά ταλέντα πριν καν οι ίδιοι οι σχεδιαστές ή τα μοντέλα συνειδητοποιήσουν τις δυνατότητές τους. Μέντορε και υποστήριξε ανερχόμενα αστέρια, παρουσιάζοντάς τα σε κλειδιά πρόσωπα του κλάδου. Ανάμεσα στις ανακαλύψεις της ήταν οι σχεδιαστές Αλεξάντερ ΜακΚουίν, Φίλιπ Τρίσι και Τζέρεμι Σκοτ, καθώς και τα μοντέλα Στέλλα Τέναντ και Σόφι Νταλ—όλους τους οποίους υποστήριζε ακόμα και μετά την επιτυχία τους.
Μετά το θάνατό της το 2007, η ζωή της καταγράφηκε στο βιβλίο **Blow by Blow** (2010), γραμμένο από τον σύζυγό της Ντέτμαρ Μπλοου με τον Τομ Σάικς. Η εμβληματική της γκαρνταρόμπα αργότερα εκτέθηκε στην ακροαθείσα έκθεση **Fashion Galore!** στο Somerset House του Λονδίνου, ενώ εμφανίστηκε σε αρκετά ντοκιμαντέρ για τον ΜακΚουίν. Τώρα, σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, είναι το θέμα μιας επερχόμενης βιογραφικής ταινίας, **The Queen of Fashion**, με την Αντρέα Ράιζμπορο να την υποδύεται.
**«Η Ιζαμπέλα ήταν μια μοναδική προσωπικότητα με κάθε έννοια»,** λέει ο Τρίσι στη **Vogue** για την ταινία που τιμά την πρώην μέντορα και φίλη του. **«Αξίζει όλα αυτά και περισσότερα».**
Στο πλατό στο Κάρντιφ της Ουαλίας, η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη—οι κάμερες κινούνται γρήγορα, οι βοηθοί συντονίζονται με ασύρματους και τσαντάκια με ρούχα περνούν με ταχύτητα. Μέσα σε μια αποθήκη που έχει μετατραπεί σε πλατό, ο σκηνοθέτης Άλεξ Μαρξ εξηγεί πώς το πρότζεκτ πήρε ζωή.
**«Αυτό χρειάστηκε μια δεκαετία για να πραγματοποιηθεί»,** λέει ο Μαρξ. **«Γνώρισα την Ιζαμπέλα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο αφού είδα ένα ντοκιμαντέρ για την Τζάνις Τζόπλιν. Ένας φίλος την ανέφερε σε μια συζήτηση για την ψυχική υγεία, και αφού έκανα έρευνα, ήξερα ότι έπρεπε να κάνω μια ταινία».**
Αφού έλαβε την έγκριση από τον κύκλο της Μπλοου, ο Μαρξ συγκρότησε μια ομάδα, εξασφάλισε χρηματοδότηση και έδωσε ζωή στο πρότζεκτ. Σήμερα γυρίζεται μια καθοριστική στιγμή στην ιστορία της μόδας: η έκθεση **Nihilism** του Αλεξάντερ ΜακΚουίν για την άνοιξη του 1994—μόλις η τρίτη συλλογή του, που παρουσίασε τα περίφημα «bumster» παντελόνια και υπαινίχθηκε την επαναστατική δουλειά που θα ακολουθούσε.
Η μέρα χωρίζεται σε δύο μέρη: πρώτα, η αποτύπωση της χαοτικής ενέργειας πίσω από τις σκηνές, και μετά, η μαγνητοσκόπηση της ίδιας της παρουσίασης. Ο χώρος πίσω από τις σκηνές είναι γεμάτος με ράφια ρούχων, ντουλαπιά με μέικαπ και σκορπισμένα τσιγάρα. Ένα φύλλο με τα ονόματα των μοντέλων είναι καρφωμένο στον τοίχο, δίπλα σε μια πινακίδα που γράφει, **«Απαγορεύεται το κάπνισμα κοντά στη συλλογή. Ακόμα και εσύ, Ισσί! x»**—κάθε λεπτομέρεια έχει τοποθετηθεί προσεκτικά για να αναδημιουργήσει την ατμόσφαιρα πριν την παράσταση.
Καθώς ξεκινά η σκηνή, τα μοντέλα τρέχουν γύρω, λαμβάνοντας τις τελευταίες πινελιές στα λεπτά φρύδια και τις ατημέλητες κότσες τους, με τριχούλες να ξεχύνονται. Ο ΜακΚουίν, που υποδύεται ο Τζο Κόουλ από τους **Peaky Blinders**, στέκεται στο κέντρο, φορώντας ένα κροσέ πουκάμισο με βελόνες και κλωστές καρφωμένες πάνω του. Κινείται σαν ανεμοστρόβιλος, δίνοντας διαταγές για να συγκεντρώσει τα μοντέλα του.
Πίσω του, η ψύχραιμη και παρατηρητική Ιζαμπέλα Μπλοου (που υποδύεται η Αντρέα Ράιζμπορο) τον καθησυχάζει, με τσιγάρο στο χέρι. Φοράει ένα κομψό μαύρο σακάκι, μια φουσκωτή λευκή φούστα με μαύρες πιέτες και ένα καπέλο του Φίλιπ Τρίσι διακοσμημένο με μαύρα σύρματα με λευκούς κύκλους—το χαρακτηριστικό της κόκκινο χείλος ολοκληρώνει το λουκ. (Στην πραγματικότητα, η Μπλοου φορούσε αυτό το καπέλο όταν γνώρισε τον Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο οποίος την κομπλιματάρισε. Εκείνη απάντησε, **«Ευχαριστώ—όλα τα καλά πράγματα έχουν μια τρύπα»**.)
Το να είναι τα κοστούμια της Μπλοου ακριβή ήταν βασικό για την ταινία. Μετά το θάνατό της, η γκαρνταρόμπα της επρόκειτο να πωληθεί σε δημοπρασία στη Christie’s, αλλά η φίλη της Ντάφνη Γκίνες παρενέβη για να αγοράσει ολόκληρη τη συλλογή ιδιωτικά. Η Γκίνες από τότε την έχει διατηρήσει και δάνεισε γενναιόδωρα κομμάτια για την ταινία, αποτελώντας περίπου το 80% της γκαρνταρόμπας της Ράιζμπορο. Ένα εντυπωσιακό κομμάτι—για τους λάτρεις της μόδας—είναι ένα ροζ κομψοραμμένο παλτό με σχέδιο συρματόπλεγματος και επένδυση από πραγματικά ανθρώπινα μαλλιά, εμπνευσμένο από τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη, από τη συλλογή πτυχίου του ΜακΚουίν.
**«Εκτός από τη συλλογή της Ντάφνη, σχεδιαστές όπως ο Φίλιπ Τρίσι, ο Μανόλο Μπλανίκ, ο Τζέρεμι Σκοτ και το ανερχόμενο ταλέντο Καρίνα Μποντ έχουν είτε δανείσει κομμάτια που φορούσε η Ιζαμπέλα, είτε στείλαν παρόμοια στυλ, είτε βοήθησαν να αναδημιουργηθούν βασικά ντύσιμα»,** λέει η επιμελήτρια κοστουμιών της ταινίας, Σίαν Έβανς.
Αργότερα, η αποθήκη γεμίζει με ηθοποιούς, κομπάρσους και πραγματικούς συγγενείς και φίλους της Μπλοου. Στη πρώτη σειρά, ηθοποιοί υποδύονται τον Χάμις Μπόουλς της **Vogue**, την αδελφή του ΜακΚουίν Τζάνετ, τη μητέρα του Τζόις και τον σύζυγο της Μπλοου Ντέτμαρ. Κοντά κάθονται ο πραγματικός Ντέτμαρ, η κουνιάδα της Μπλοου Σελίνα, ο ανιψιός της Αύγουστος και η ανιψιά της Βιολέτα, καθώς και η πρώην βοηθός της Μαίρη Φέλοους. Πίσω τους, οι κομπάρσοι υποδύονται δημοσιογράφους, φωτογράφους και φοιτητές μόδας.
Με το χτύπημα του κλακέ, η σκηνή ξεκινά. Η Μπλοου της Ράιζμπορο εμφανίζεται από πίσω από μια κουρτίνα, περπατώντας κατά μήκος της πρώτης σειράς προς τη θέση της. Τα μοντέλα στη συνέχεια εμφανίζονται στη διάδρομο, φορώντας εντυπωσιακά ντύσιμα που αναδημιουργήθηκαν για την ταινία—ένα φόρεμα από σελοφάν με κηλίδες σκουριάς, ένα μουσκεμένο άσπρο μπλουζάκι που αποκαλύπτει το στήθος και, φυσικά, τα περίφημα «bumster» παντελόνια σε συνδυασμό με κοντές μπλούζες για να δείχνουν ακόμα περισσότερο δέρμα. Καθώς περπατούν με δυνατή μουσική, κάθε ντύσιμα αφήνει το κοινό σε δέος.
Η παράσταση τελειώνει με μια ορθή συγκίνηση που ξεκινά η Μπλοου και η μητέρα του ΜακΚουίν—μια ακόμη πιστή λεπτομέρεια. Ο σκηνοθέτης φωνάζει **«Κόφτε!»**
Καθώς ο γύρισμα 12 ωρών ολοκληρώνεται, ο Ντέτμαρ σκέφτεται τι θα έλεγε η αποθανόντα σύζυγός του. **«Η Ισσί θα το λάτρευε αυτό»,** μου λέει. **«Όταν ο Άλεξ ήρθε να με δει, ένιωσα τιμημένος—όπως και η Ισσί—που ήθελε να κάνει αυτό το πρότζεκτ. Και η Ισσί να υποδύεται μια υποψήφια για Όσκαρ;»** Γελάει θερμά. **«Λοιπόν...»** «Τι δεν υπάρχει να αγαπήσεις;» Ο Ντέτμαρ θυμάται ότι λίγο μετά την ένταξη του Τζον Γκαλιάνο στη Dior το 1996, ο σχεδιαστής διοργάνωσε αρκετές συναντήσεις στο οίκο μόδας, συμπεριλαμβανομένης μιας με τους Μπλοου. Όταν έφτασαν, η Μπλοου είπε στον Γκαλιάνο, **«Είμαι σίγουρη ότι έχεις συναντήσει πολλούς σαν εμένα σήμερα».** Αυτός απάντησε, **«Ισσί, δεν υπάρχει κανείς σαν εσένα».
Αυτό αποτυπώνει απόλυτα το πνεύμα της στιγμής: η Μπλοου—και η εντυπωσιακή ιστορία της, που ζωντανεύει στην **The Queen of Fashion**—είναι πραγματικά μοναδική.