Το μουσικό ντουέτο Buscabulla, αποτελούμενο από την Raquel Berrios και τον Luis Alfredo del Valle—σύντροφοι τόσο στη μουσική όσο και στη ζωή—δημιουργεί ένα ονειρικό, πολυστρωματικό ποπ ήχο που συνδυάζει ηλεκτρονικά ρυθμούς με λατινικές μελωδίες και στίχους πλούσιους σε πορτορικανική αργκό. Η μουσική τους μεταφέρει τους ακροατές μέσα στο χρόνο, θολώνοντας τα όρια μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, φαντασίας και πραγματικότητας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το τελευταίο τους άλμπουμ, Se Amaba Así, όπου 12 κομμάτια υφαίνουν μια οδυνηρή ιστορία αγάπης και θλίψης.

Τα πρώτα δύο σινγκλ, "Camino" και "Miraverahi," θέτουν τον τόνο—η Berrios τραγουδά για το να περιπλανιέται χαμένη στο σκοτάδι καθώς ο ήλιος δύει, και μετά ρωτάει τον σύντροφό της, "Σκέψου το και πες μου πώς θα τα καταφέρεις αν φύγω και δεν επιστρέψω ποτέ." Δεδομένης της μακροχρόνιας σχέσης τους (έχουν ένα παιδί μαζί) και του "moodboard" που ανέβασαν στο Instagram πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ—γεμάτο με παλιά σάλσα και ποπ τραγούδια για την καταναγκαστική αγάπη (αυτό που οι Πορτορικανοί αποκαλούν corta venas)—υπέθεσα ότι ήταν ένα concept άλμπουμ, μια μουσική τηλενουβέλα.

Όμως, όταν το ανέφερα κατά τη συνάντησή μας στο στούντιο τους στο Μπρούκλιν, ο del Valle με διόρθωσε: "Είναι ακριβώς το αντίθετο. Αυτό είναι το πιο προσωπικό έργο που έχουμε δημιουργήσει ποτέ. Μιλάμε για τη σχέση μας—τους αγώνες, την αγάπη, την ανατροφή του παιδιού μας, τη φιλία."

Η Berrios πρόσθεσε, "Είναι ενδιαφέρον που το είδες έτσι. Υπάρχει μια αφήγηση, αλλά θέλαμε να έχει μια κινηματογραφική αίσθηση, με μια πινελιά φαντασίας. Παρόλα αυτά, είναι βαθιά ριζωμένο στις πραγματικές μας ζωές." Η ειλικρίνειά τους άλλαξε την αντίληψή μου για το άλμπουμ. Αν και δεν είναι κάτι καινούριο τα μουσικά ζευγάρια να εξερευνούν τις σχέσεις τους, η ωμή ευαισθησία τους ξεχωρίζει.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αντλούν από προσωπικές εμπειρίες. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους το 2020, Regresa, αφηγήθηκε την επιστροφή τους στο Πουέρτο Ρίκο μετά από χρόνια στη Νέα Υόρκη (όπου γνωρίστηκαν μια δεκαετία νωρίτερα). Κυκλοφόρησε στην κορύφωση της πανδημίας, και αυτό που έπρεπε να είναι μια γιορτή έγινε μια πρόκληση. "Η κυκλοφορία τότε ήταν τρελή," θυμάται η Berrios. "Ένιωθα ότι ήταν μια επιστροφή στην κοινότητα, αλλά επαγγελματικά, ήταν δύσκολο." Χωρίς τη δυνατότητα περιοδείας, έδειξαν δημιουργικότητα—όπως όταν γύρισαν το Tiny Desk της NPR από το αυτοκίνητό τους σε μια παραλία της Aguadilla, ενώ το συγκρότημά τους έπαιζε εξ αποστάσεως. Τελικά, περιοδεύσαν στα τέλη του 2021 και επέστρεψαν στο στούντιο την επόμενη άνοιξη, χωρίς να ξέρουν ποια θα ήταν η συνέχεια. "Δεν είχαμε ούτε δυναμική," παραδέχεται η Berrios—"μέχρι που ο Bad Bunny τηλεφώνησε."

Ο σούπερσταρ από το Πουέρτο Ρίκο τους προσκάλεσε να συνεργαστούν στο "Andrea," ένα από τα κορυφαία κομμάτια του ρεκόρ άλμπουμ του 2022, Un Verano Sin Ti. "Ήταν επιβεβαιωτικό," λέει η Berrios. "Μετά από χρόνια δημιουργίας, να σου πει κάποιος, ‘Θέλω ο κόσμος να σε γνωρίζει’—ήταν σαν μια αφύπνιση. Καταλάβαμε: Συνέχισε, όλα θα πάνε καλά."

Όταν επέστρεψαν στο στούντιο το 2024, δεν σχεδίαζαν να γράψουν τόσο ανοιχτά για τη σχέση τους. "Υπήρχε μια..." Όταν η Raquel μου είπε, "Νομίζω ότι αυτό το άλμπουμ πρέπει να είναι για εμάς," αρχικά δίστασα γιατί αυτό δεν ήταν ποτέ η προσέγγιση του συγκροτήματος," λέει ο del Valle. "Αλλά αυτά ήταν τα τραγούδια που έγραφε η Raquel." Καθώς η Berrios συνέχιζε να γράφει, συνειδητοποίησαν ότι η προοπτική του ήταν επίσης απαραίτητη για να ισορροπήσει την αφήγηση του άλμπουμ. "Με πίεσε πολύ," παραδέχεται ο del Valle.

Το αποτέλεσμα ήταν δύο μπαλάντες εμπνευσμένες από το μπολέρο: "El Empuje," όπου προτρέπει την αγαπημένη του να αντέξει τις πιέσεις της ζωής πριν παραδεχτεί ότι ίσως είναι εκείνος που δεν μπορεί πλέον να αντέξει, και "Mortal," όπου τραγουδάει, "Δεν είμαι σιδερένιος, είμαι ένας θνητός άνθρωπος," πάνω από ένα πλούσιο σόλο κιθάρας στυλ '80s. Έγραψαν με ειλικρίνεια και προσοχή, γνωρίζοντας πόσο προσωπικό ήταν το υλικό. "Δεν ήταν εύκολο—όπως κάθε άλμπουμ, αλλά ένιωθα σαν θεραπεία ζευγαριού," λέει η Berrios. "Έβαλα τα πάντα στο τραπέζι, και μετά επεξεργαστήκαμε: ‘Όχι αυτό, όχι αυτό...’"

Η ειλικρίνεια έγινε το κεντρικό θέμα του άλμπουμ. Το τραγούδι-τίτλος, "Se Amaba Así" ("Έτσι Αγαπιόμασταν"), βρίσκεται στην καρδιά του δίσκου και αποτελεί το συναισθηματικό του αποκορύφωμα. "Το τραγούδι είναι από την προοπτική μου, αλλά αντανακλά και την αγάπη των γονιών μου—πώς τους έβλεπα, και πώς αγαπώ κι εγώ," εξηγεί η Berrios. (Ο πατέρας της πέθανε πριν την ηχογράφηση, και η μουσική του επιρροή έμεινε καθ' όλη τη διαδικασία.) Τραγουδάει: "Ήταν βράχος, εκείνη χαρτί, πάντα γυρνούσε μακριά... μια μέρα έφυγε, και εκείνος έμεινε. Δεν ξέρω γιατί δεν έκλαψα—μάλλον απλά το συνήθισα και νόμιζα ότι έτσι αγαπιόταν." Ο del Valle ερμηνεύει τη χορωδία, ενώ η κόρη τους αυτοσχεδιάζει τις μελωδίες του απόκοσμου outro. "Είναι καθαρτικό," λέει η Berrios. "Το άλμπουμ ξεκινά με παράπονα, αλλά εδώ, όλα μπαίνουν στη θέση τους."

Το συναισθηματικό βάθος του άλμπουμ ταιριάζει με τον πλούσιο ήχο του. "Θέλαμε περισσότερη βαρύτητα—βιολιά, ισπανικές κιθάρες, πράγματα που δεν είχαμε δοκιμάσει ποτέ πριν," λέει ο del Valle. Αυτά συνδυάζονται με τα χαρακτηριστικά τους συνθεσάιζερ και ηλεκτρονικούς ρυθμούς, εμπνευσμένα από ισπανικά εικονίδια όπως οι Mecano. "Είναι μεγαλοπρεπές, δραματικό—σαν τηλενουβέλα," προσθέτει. "Σκεφτήκαμε τη μουσική των τρίων, τις μπαλάντες των '90ς των Cristian Castro και Luis Miguel—εκείνο το ωμό πάθος. Οι άνθρωποι αγαπούσαν τόσο ελεύθερα, αλλά αυτό έχει χαθεί." Η Buscabulla είναι εδώ για να το φέρει πίσω. Καλωσορίσατε στο καλοκαίρι του βαθιού συναισθήματος.

Το Se Amaba Así των Buscabulla είναι πλέον διαθέσιμο.
Φωτογραφία: Domino Recording Company