**Jeffrey Steingarten'ın "Bir Köpeğe Kemik Ver"** adlı yazısı ilk olarak **Vogue'un** Aralık 1998 sayısında yayımlandı. **Vogue arşivinden** daha fazla öne çıkan içerik için Nostalji bültenlerine kaydolun.

---

**"Şişman bir dişi,"** dedim, parmaklarımdan odun ateşinde ızgara yapılmış kuzu sosisinin suyunu yalarken, **"asla kolay doğum yapmaz."** **Altın Retriever: 47 Heyecan Verici Tam Renkli Fotoğraf** kitabının üreme bölümünü yüksek sesle okuyordum. Sky King dikkatle dinliyor ama sessiz kalıyordu—sadece henüz konuşmayı öğrenmediği için değil. Fark ettim ki herhangi bir türün genç erkekleri, konu doğum ve obeziteye geldiğinde hızla ilgisini kaybediyor.

Yine de Sky'nin bakışları her şeyi anlatıyordu—tıpkı o akşam daha önce, ona bir kase premium kuru mama döküp kendi yemeğime, dışarıdaki ızgarada meşe ve mesquite kömürlerinde cızırdayan altı dolgun sosisine döndüğüm zamanki gibi. **"İyi niyetli olduğunu biliyorum,"** der gibiydi gözleri, **"ama sen etin o kavrulmuş lezzetinin tadını çıkarırken benim bu kurumuş taneleri yemem gerektiğinden emin misin? Burada asıl etobur kim?"**

Tartışacakmış gibi baktım: **Kediler etoburdur—köpekler değil.** Ama onun ne demek istediğini anladım. Köpekler kuru mama yiyerek evrimleşmedi ve şimdi de bunu tercih etmiyorlar. Sky domatesleri, çiğ bifteği, ızgara bifteği, çekirdeği çıkarılmış kirazları, şeftalileri, pizzayı, fazla pişmiş kuzu sosislerini, koşu ayakkabılarını ve Fudgsicle'ları seviyor. Tuzlu mısır cipslerine kayıtsız ve Good & Plenty'e hiç ilgi duymuyor. Ayrıca yatakta yemek yemeyi de seviyor.

Yemekten sonra Sky ve ben, onun yaşadığı ve benim sık sık ziyaret ettiğim San Diego'da gün batımını izledik. Eve döndüğümüzde, büyük soruya yanıt bulmak için bir plan yaptık: **Büyüyen bir köpek aslında ne yemeli?** İnternetten bir dizi kitap sipariş ettik ve elimizdeki tek kaynak olan **Altın Retriever** kitabına daldık. Şişman dişilerle ilgili uyarısının ötesinde, beslenme tavsiyeleri oldukça yetersizdi: yavrular için ıslatılmış kuru mama, yetişkinler için kuru. Avantajları? Dengeli beslenme, pratiklik ve daha küçük dışkı. Sky ile bu rejimi takip etmiştik—eşim ona adını, 1940'ların radyo ve TV'sindeki kahraman çiftçi-pilot Sky King'den vermişti. (**"Batı'nın masmavi gökyüzünden Skyyyy Kiiiing geliyor!"**) Adı henüz köpekler için ilk 10'a giremedi—şu an Sam, Max ve Lady liderlik ediyor. **Tasha?**

Sky'nin kuru mama konusunda haklı olduğunu kabul etmem gerekiyordu. Ben de pelet formunda yiyecekler yemiyorum ve "mükemmel" bir insan peleti olsa bile çoğumuzun bunu tercih edeceğinden şüpheliyim. Konserve yiyeceklerden (ton balığı, foie gras ve Fransa'nın Urt kasabasından olağanüstü bir kan sosisi hariç) kaçınıyorum. İşlenmiş yemeklerden, "tavuk yan ürünü unu"ndan veya "tavuk sindirimi"nden uzak duruyorum—bunlar eşimin ve veterinerin Sky için seçtiği pahalı yavru maması Eukanuba'nın temel bileşenleri. Lastik oyuncuları da çiğnemiyorum. Yine de kendimi büyük bir ırk yavrusundan çok farklı görmüyorum. Sky neden—

**(Alıntı burada bitiyor, ancak yazı köpek beslenmesi ve evcil hayvan maması etiğini incelemeye devam ediyor.)**

---

**Sky bir gelincikten ya da kurttan evrimleşmiş olabilir, ama altın retrieverlar antik bir ırk değil.** Sky bir av köpeği, avlanma ve spor için yetiştirilmiş. Bir önceki gece okuduğumuz gibi, altın retrieverlar 1800'lerin ortalarında İskoçya'daki Lord Tweedmouth'un malikanesinde geliştirilmiş. Sarı, dalgalı tüylü bir retrieverı (bir zamanlar Brightonlı bir ayakkabıcıya aitmiş) bir Tweed su spanieliyle çiftleştirmiş. (Bu hikaye beni düşündürüyor—"safkan" bir altın retrieverı bir sokak köpeğinden ayıran şey, fiyatı dışında nedir?)

Sky, San Diego'da hiç gerçek bir tavşanla karşılaşmadı—sadece tavşan şeklindeki ödül mamalarını gördü. Ama eğer bir gün karşılaşırsa, Iams Company'den (Eukanuba'nın üreticisi) bir uzmanın dediğine göre, minik yaratığın vücut sıcaklığını yemek için ideal bulacakmış. Sky ilk gerçek kemiğini keyifle kemirirken, ben bir başka market alışverişi planlıyordum. Ama önce, New York'taki iki ünlü Fransız şefi arayıp Sky için yemek fikirleri aldım.

Çoğu Fransız şef, kariyerlerinin başında köpek maması uzmanı olurlar—genç çıraklar olarak ilk görevleri genellikle müşterilerin köpekleri için yemek hazırlamaktır. Bugün bile birçok lüks Fransız restoranı köpekleri ağırlar. Buna karşılık, Güney Kaliforniya şaşırtıcı derecede misafirperver değil. Kısa bir süre önce Sky, Solana Beach'teki bir taco mekanının terasından kaba bir şekilde kovulmuştu. New York, 1972'de çıkarılan ve köpeklerin restoranlara girmesini yasaklayan yasağa rağmen çok daha hoşgörülü—birçok mekan, dışarıda su kapları ve özel köpek menüleri sunuyor. Solana Beach olayından sonra Sky, tasarruf ettiğimiz paranın bir kısmını yeni oyuncaklara—ya da canlı bir tavşana harcarsak San Diego'da kalmayı kabul etti. Oyuncakları seçtik.

Jean-Georges Vongerichten (Jo Jo, Vong ve Jean Georges'ın şefi) Strasbourg'da büyümüş. Auberge de l’Ill'de genç bir çırakken, restoranın üstünde yaşıyor ve uzun saatler çalışıyordu—köpekler için yemek hazırlamasına izin verildiği zamanlar hariç. Pazar günleri aile günleriydi ve birçok Fransız ailesi evcil hayvanları olmadan yemek yemeyi hayal bile edemezdi, bu yüzden 20'ye kadar köpek gelirdi. Bazılarının tercihleri bilinirdi; diğerleri için son dakikada yemek hazırlanırdı. Çıraklar pirinç, yeşil fasulye ve haşlanmış sığır eti, dana eti ya da tavşan—özellikle de insanlara nadiren servis edilen kemikli ön bacaklar—pişirirdi. Zamanlama çok önemliydi—köpeklerin yemekleri, sahiplerinin ana yemekleri geldiği anda hazır olmalıydı. Daha sonra garsonlar köpekleri gezmeye çıkarırdı.

Daniel Boulud (Café Boulud ve Restaurant Daniel'ın şefi) Lyon yakınlarındaki bir çiftlikte büyümüş, ailenin karma ırk çoban köpekleri dev bir ortak kaseden yerdi. Öğle yemeğinden kalan yahni, köpeklerin akşam yemeğinin temelini oluşturur, kemikler, makarna, fasulye, patates, pirinç, süt, peynir kabukları ve et artıklarıyla zenginleştirilirdi. Daniel etin her zaman pişmiş olduğunu hatırlıyor—çiğ et köpekleri tavukların peşine düşmeye teşvik ederdi.

Daniel'a Sky'nin ilk ev yapımı yemeği için ne pişireceğimi sorduğumda tereddüt etmedi: bol sebzeli kısa kaburga çorbası. Sky itiraz etmedi, ben de **Köpekler ve Sahipleri İçin Fransız Köy Çorbası**nı hazırladım—8 adet tam kısa kaburga kullanarak.

**Köpekler (ve İnsanlar) İçin Kısa Kaburga ve Sebze Çorbası**

**Malzemeler:**
- 6-7 kg dana kısa kaburga
- Tuz
- 2 kg bütün havuç, soyulmuş
- 4 yemek kaşığı tereyağı
- 1 kg pırasa, temizlenmiş ve doğranmış
- 1 kg soğan, soyulmuş ve doğranmış
- 2 litre tam yağlı süt
- 1 kg patates, soyulmuş ve 2,5 cm parçalar halinde
- 2 kg kereviz kökü ve şalgam, soyulmuş ve 2,5 cm parçalar halinde
- 1 kg makarna (herhangi bir büyük şekil)
- 1 kg bayat ekmek, pişmiş pirinç, pişmiş fasulye veya karışım

**Yapılışı:**
1. Kısa kaburgaları 6 litrelik bir tencereye koyun, üzerini soğuk suyla 2,5 cm geçecek şekilde doldurun, bir tutam tuz ekleyin ve kaynatın. Kapağı hafif aralık bırakarak yaklaşık 3 saat kısık ateşte, et kemikten ayrılacak kadar yumuşayana kadar pişirin.
2. Havuçları ekleyin ve 20 dakika daha, hafif diri kalana kadar pişirin. Gerekirse su ekleyin.
3. Bu arada, 12 litrelik büyük bir çorba tenceresinde tereyağını eritin. Pırasa ve soğanları orta ateşte yumuşayana kadar pişirin.
4. Sütü, bir tutam tuzu, patatesleri, kereviz kökünü ve şalgamı ekleyin. Kaynatın, sonra kapağı hafif aralık bırakarak 25 dakika kadar, sebzeler yumuşayana kadar pişirin.
5. Sebzelerin yarısını çıkarıp kabaca ezin ve tencereye geri ekleyin. Makarnayı ekleyin ve 10-15 dakika daha, yumuşayana kadar pişirin.
6. Kısa kaburgalar ve havuçlar hazır olunca, çorba tenceresine ekleyin, suyunu da dökün. Ekmek (veya pirinç/fasulye) ekleyip kısa süre kaynatın. Çorba oldukça kıvamlı olacak.
7. 32 kg'lık bir köpek için yaklaşık 3 su bardağı (günde iki öğünden biri) servis yapın, içinde bir tam kısa kaburga (et ve kemik) olsun. Servis etmeden önce soğumasını bekleyin. Kalanını buzdolabında veya derin dondurucuda saklayın. 8 kişiliktir.

**Sky'nin Tepkisi:**
Sky için bu, ilk kez gerçek yemek tatmış gibiydi. Sonraki günlerde fasulye, havuç, rezene ve haşlanmış tavuklu doyurucu çorbalar, makarna güveçleri ve kıymalı pilav yaptım. Yemeğin doğru olup olmadığını anlamanın tek yolu tadına bakmaktı—bu da bana Sky'ye kendimin yemeyeceği hiçbir şeyi vermemem gerektiğini öğretti. Bir süre sonra, onun için yemek yaparken kendi yemeklerimin de daha sağlıklı olduğunu fark ettim. İdeal bir dünyada, insanlar ve köpekler aynı yemeği yerdi—sadece köpekler için daha az tuz ve baharatla, çünkü daha hafif tatları tercih ediyorlar.

**Köpek Maması Hakkındaki Gerçek:**
Çoğu köpek maması şirketi, sadece ticari ürünlerin "dengeli ve tam" olduğunu iddia ediyor, ev yapımı yemeklerin eksikliklere yol açacağını söylüyor. Ama köpekler de tıpkı insanlar gibi tek bir katı diyete ihtiyaç duymaz—ihtiyaçları ırka ve çevreye göre değişir. Uzmanlar (Ulusal Araştırma Konseyi dahil), köpeklerin %25-30 protein (çoğunlukla hayvansal), %25-40 yağ ve geri kalanının karbonhidratla geliştiğini kabul ediyor—bazıları %76 yağla bile iyi sonuç veriyor. Kolesterol onlar için sorun değil. Sky'nin diyeti bu yönergelere uyuyordu, ev yapımı yemeklerin de en az o kadar besleyici olabileceğini kanıtlıyordu.

---

Bir köpeğin günde yaklaşık 2.000 kaloriye ihtiyacı vardır, ancak bu hava durumu, ırk, tüy yoğunluğu ve aktivite seviyesine göre değişebilir. Köpeğinizin doğru beslendiğini anlamanın en iyi yolu sağlığını, kilosunu ve tüy durumunu kontrol etmektir.

Sky ile benim aramda bazı önemli farklar var. Çikolata köpekler için zehirlidir—sadece 450 gram sütlü çikolata, 9 kg'lık bir köpeği öldürebilir. Soğan ise sadece kedilerde anemiye neden olur, köpeklerde değil. Bazı yetişkin köpekler laktozu sindirmekte zorlanır, ama bir uzman bana bunun sadece süt içmey