"İşte," dedi arkadaşım, masaya leylak renginde bir bardak yoğurt koyarken. Tam olarak hayalimdeki kahvaltı değildi, ama o (ve şimdi düşünüyorum da tüm ailesi) sağlık faydalarına yemin ediyordu—daha iyi sindirim, bol probiyotik ve daha güçlü bir bağışıklık sistemi. Sırrı neydi? Kefir. İlk bardağı (şükürler olsun ki yaban mersiniyle karıştırılmıştı) zorla içtikten sonra, bağımlısı olmuştum. Bir ay içinde, kefir içmekten kendi kefirimi yapmaya geçtim.

Faydaları inkâr edilemezdi—daha az şişkinlik, sırtımda ve kollarımda daha az sivilce, daha az tatlı krizleri ve daha dengeli bir enerji. Her akşam, oda arkadaşımla birlikte değerli kefir tanelerimizi süzüp yıkıyor, hafif gazlı yoğurdu bir kavanozda biriktiriyorduk. Sonra taneleri taze organik tam yağlı sütte bekletiyor, kavanozun üzerine bir tülbent örtüyor ve fermantasyon için tezgâhın üzerinde bırakıyorduk. Bir gün sonra, aynı işlemi tekrarlayarak buzdolabımızı sonsuz bir kefir kaynağıyla dolduruyorduk. (Veganlar veya süt ürünlerine duyarlı olanlar hindistan cevizi kefirini deneyebilir.)

Çok kolaydı—sanki geceleri sadece 15 dakika ilgi isteyen, bakımı kolay bir evcil hayvanla ilgileniyor gibiydim. O kadar kolay ki, karşılaştığım herkese—siz de dahil—denemeleri için ısrar etmekten kendimi alamıyorum.

### Kefir nedir?
Öncelikle: Kefir aslında süt veya suda bekletildiğinde fermante olan bir tanedir. Kafa karıştırıcı şekilde, "kefir" hem bu taneyi hem de ürettiği içeceği ifade eder. Çoğu kefir süt bazlıdır (hayvansal veya bitkisel), ancak su ve şekerle de yapılabilir.

Ekşi bir tadı vardır, ancak süzüldükten sonra meyve, bal veya tarçınla tatlandırılabilir. Tam yağlı süt kullanıyorsanız, taneler doğal şekerlerini besin olarak alır, bu yüzden ekstra tatlandırıcı gerekmez. Bitkisel süt veya su kefiri yapıyorsanız, fermantasyon için şeker eklemeniz gerekir. Bu süreç, faydalı bakterilerin oluşmasını sağlar.

### Kefir nasıl yapılır?
Altın kural? Metal kullanmayın. Kefir asidik olduğu için metal ile reaksiyona girerek istenmeyen elementlerin tanelere geçmesine neden olabilir. Süzgeç, kavanoz ve mutfak eşyaları için cam, seramik, silikon veya plastik kullanın.

İhtiyacınız olanlar:
- Tane boyutundan daha küçük delikli bir süzgeç
- Süzülen kefiri toplamak için bir kase
- Fermantasyon için bir cam kavanoz
- Süzme işlemine yardımcı olacak metal olmayan bir spatula
- Hazır kefiri saklamak için bir kap

Önemli not: Kefir taneleri zamanla çoğalır—ne kadar çok kullanırsanız, o kadar büyürler. Bu, sayıları arttıkça sıvıları daha hızlı fermente edecekleri anlamına gelir.

Yöntem:
1. Taneleri temiz bir cam kavanoza koyun ve üzerini sütle örtün (her yemek kaşığı tane için 2-3 bardak süt). Su veya bitkisel süt kullanıyorsanız, her bardak için 1-2 yemek kaşığı şeker ekleyin.
2. Metal olmayan bir kaşıkla hafifçe karıştırın.
3. Üzerini hava alabilen bir bez veya kahve filtresiyle kapatıp lastikle sabitleyin (meyve sineklerini engeller).
4. Sıcak (ama çok sıcak olmayan) bir yerde 12-48 saat bekletin. Daha uzun fermantasyon = daha ekşi kefir. İlk kez yapanlar, taneleri "uyandırmak" için 24 saat bekletmeyi hedeflemeli. Kabarcıklar fermantasyonun çalıştığını gösterir.

Süre dolunca, bir kase üzerine süzgeç yerleştirin ve kefiri içinden geçirin. Metal olmayan bir kaşık veya spatulayla taneleri hafifçe bastırarak kalan sıvıyı çıkarın. Süzülen kefiri bir kenara koyun—bu, kavanozlara doldurup buzdolabında saklamaya hazır olan bitmiş ürününüzdür.

İsterseniz kefir tanelerini temiz suyla yıkayabilirsiniz, ancak bazıları yıkamayı tercih etmez—sizin için en iyi yöntemi deneyerek bulun. Taneleri tekrar kavanoza koyun ve üzerlerine taze süt ekleyerek işlemi yeniden başlatın, 12-48 saat fermantasyona bırakın.

Taze kefirinizi buzdolabında dört ila altı gün içinde tüketin. Yedi ila on gün sonra kalanları atmanız en iyisidir.

Seyahatteyseniz ve tanelere bakamayacaksanız, onları süzüp filtrelenmiş suyla yıkayın ve bir havlu veya kağıt havluyla kurulayın. Küçük bir cam kavanozda dondurucuda saklayın. Canlandırmak için, fermantasyon sürecini yeniden başlatmadan önce buzdolabında çözülmeye bırakın.

Uyarı:
Kefir oldukça aktiftir ve 48 saatten fazla sütte bırakılırsa patlayabilir. Sıcak havalarda veya yaz aylarında fermantasyon süresini 36-48 saat yerine 24 saatle sınırlayın. Kavanozun üzerini her zaman hava alabilen bir bezle örtün—asla sıkıca kapatmayın—hava akışına izin verin ve basınç birikmesini önleyin.