Daryl Kerrigan przygotowuje swoją nową wystawę „Daryl K I Am My Muse” w Verse Work w Red Hook, która znajduje się w hrabstwie Dutchess, a nie na Brooklynie. Wystawa przenosi dymną, klubową atmosferę nowojorskiego centrum z końca lat 90. w bardziej wiejskie otoczenie. Kuratorowana przez Ninę Stritzler-Levine wraz z Kerrigan i jej partnerem Paulem Leonardem, prezentuje dzieła z rozległego archiwum projektantki, obejmującego prawie 35 lat.

Pochodząca z Dublina Kerrigan studiowała w National College of Art and Design i zaczęła używać maszyny do szycia swojej matki do projektowania ubrań, które odbiegały od jej katolickiego mundurka szkolnego. Jej pierwsza działalność polegała na sprzedaży sukienek kobietom na ulicach i w klubie nocnym, w którym pracowała. Po przeprowadzce do Nowego Jorku w 1986 roku zbudowała swoją reputację poprzez sprzedaż detaliczną, a nie pokazy na wybiegach, i zdobyła nagrodę Perry'ego Ellisa przyznawaną przez CFDA w 1996 roku. Swoją pierwszą butik otworzyła na East Village w 1991 roku, przeniosła się na Bond Street w 1997 roku i pozostała tam do 2012 roku, kiedy to zmniejszyła skalę działalności, aby skupić się na swojej Kolekcji Evergreen.

Daryl K stała się sławna z dobrze dopasowanych spodni, od niskich jeansów boot-cut po luźne fasony i dopasowane skórzane legginsy. Kerrigan żartowała kiedyś, że jej marka mogłaby się nazywać „Pants-R-Us”, zauważając, że poszukiwanie idealnych spodni i kurtki zainspirowało ją do rozpoczęcia działalności. Przegląd archiwów pod kątem wystawy utwierdził ją w trwałym wpływie i aktualności jej projektów.

Znana z odważnej estetyki centrum miasta, z wczesnymi zwolennikami takimi jak Kim Gordon z Sonic Youth, Kerrigan uważa, że to, co było niegdyś niszowe, stało się teraz mainstreamowe. Zauważa, że idea „downtown cool” rozprzestrzeniła się na całym świecie, częściowo dzięki technologii takiej jak iPhone, która sprawia, że bycie cool stało się towarem. Wiele jej kreacji, takich jak rozciągliwe skórzane legginsy, stało się podstawą w modzie.

Wystawa podzielona jest na cztery tematy: Nowy Jork, Buntownik, Kobieta i Ja jestem moją muzą. Ostatni temat nawiązuje do trwających rozmów o niedostatecznej reprezentacji projektantek w zdominowanej przez kobiety branży. Kerrigan, która zawsze była swoją własną modelką dopasowującą, podkreśla, że ubrania powinny być praktyczne i poruszać się z ciałem kobiety, zaprojektowane do życia, a nie tylko do pokazywania.

W dyskusji o swojej wystawie i tym, dlaczego lata 90. rezonują dziś, Kerrigan zastanawia się nad byciem niezależną projektantką. Widzi sedno niezależności jako wyrażanie własnych pomysłów bez wpływu z zewnątrz czy osądu. Podczas gdy wielkie marki dominują na rynku, czuje, że jej praca pozostaje aktualna i zgodna z tym, co kobiety chcą nosić, niezależnie od wieku. Krytykuje modę za często ignorowanie potrzeb prawdziwych kobiet i zauważa brak projektantek tworzących dla kobiet.
Ostatecznie, moda dla mnie jest wtedy, gdy ludzie faktycznie noszą ubrania. Są oczywiście różne interpretacje. Czasami projekty są prezentowane na wybiegu i określane jako moda, ale jeśli nikt ich nie nosi, może są bardziej konceptem. Wierzę, że moda pierwotnie oznaczała coś, co kobiety chciały nosić, i to właśnie czyniło to modnym.

A teraz o mojej wystawie – co ona obejmuje? Nigdy nie przestałam tworzyć. Nawet po zamknięciu mojego sklepu w 2012 roku, utrzymywałam małą, ponadczasową kolekcję na mojej stronie internetowej, tworząc ubrania dla kobiet, które wciąż mnie szukają, aby kupić moje projekty. Około roku temu, Nina Stritzler-Levine, niezależna kuratorka i pisarka, która wcześniej organizowała wystawy dla Bard College, odwiedziła mnie, badając projektantki w Nowym Jorku. Była całkowicie zafascynowana i zaproponowała stworzenie wystawy.

To był niesamowicie ekscytujący, ale i onieśmielający projekt. Przesortowałam całe moje archiwum – 35 lat – wybierając najlepsze elementy. Patrząc wstecz, zdaję sobie sprawę, że mój styl nie zmienił się znacznie; wygląd, który noszę dziś, jest bardzo podobny do tego, co zawsze robiłam.

Opracowałam unikalną metodę prezentacji, z której jestem zachwycona. Nie lubię tradycyjnych manekinów – nigdy nie używałam ich w moim sklepie – więc zaczęłam tworzyć biusty z form odzieżowych przy użyciu papier-mâché i odlewów gipsowych. Te biusty i formy pośladków wiszą na drutach przyczepionych do sufitu, obracając się i poruszając, prawie jak ożywione przyjęcie. Ubrania ożywają w ruchu, dopasowując się w sposób, którego manekiny nie są w stanie odtworzyć. Widok kręcących się ubrań ma magiczną jakość. Jest to szczególnie znaczące, ponieważ moje projekty nie mają silnego oddziaływania na wieszaku – muszą być noszone, aby docenić dopasowanie, co jest dla mnie kluczowe. Odlaliśmy nawet mój własny tyłek, aby właściwie pokazać, jak moje spodnie leżą, ponieważ żadne istniejące formy nie oddawały im sprawiedliwości.

Wystawa obejmuje również małe rysunki i obrazy, które tworzyłam. Chociaż kocham odzież, lubię także grafikę artystyczną i słowa. Dodatkowo, uwzględniamy film, który nakręciłam w latach 90. z przyjacielem, nakręcony wokół Nowego Jorku z Mirandą Brooks i trzema innymi kobietami, wraz z edytowanymi pokazami mody od 1996 roku. To głębokie zanurzenie w przeszłość, które dziś wydaje się zaskakująco aktualne, zwłaszcza przy obecnych trendach mody. Style lat 90. wracają, ponieważ działały – jak obcisłe topy i workowate spodnie, które wprowadziłam, a które teraz widzisz wszędzie.

Czego chciałam wprowadzić do świata, czego brakowało, gdy zaczynałam moją markę? Początkowo chciałam świetną parę seksownych spodni i fantastyczną kurtkę. W latach 90. nic nie oddawało uczucia, którego szukałam, pod wpływem muzyki takiej jak rock 'n' roll i hip-hop. Nowy Jork był niezbędny dla mojego istnienia; powiedzenie „Jeśli dasz radę tutaj, dasz radę wszędzie” wydaje mi się odwrócone – nie jestem pewna, czy udałoby mi się gdziekolwiek indziej. Nowy Jork mnie ukształtował.

Czego mam nadzieję, że ludzie wyniosą z tej wystawy? Nie dążę do odbudowania mojej marki jako globalnego brandu. Ale naprawdę lubię tworzyć ubrania i lubię... kocham sprawiać, że kobiety czują się dobrze i oferować im coś, co może poprawić ich życie. To mnie napędza i cieszę się, że mogę zaprezentować moją markę większej liczbie ludzi poprzez tę wystawę. To wspaniała okazja, aby zaprezentować moją pracę, która pozostaje tak aktualna, że mogę wyświetlić te archiwa obok sklepu pop-up.

Co nadaje moim starszym projektom ich trwały urok? Chodzi o uczucie. Kiedy projektuję, skupiam się na ciele, kobiecie noszącej ubrania, ruchu, którego potrzebuje, i tym, jak będzie się w nich czuła. Połączenie tych elementów tworzy coś ponadczasowego, jak para dżinsów Levi's na kobiecie – to nigdy nie wychodzi z mody.

Głęboko zastanawiam się, jak kobieta będzie się czuła i jakie będzie jej doświadczenie w tej odzieży. Dlatego testuję wszystko, co projektuję, sama. Noszę to wszystko, aby upewnić się, że czuje się i wygląda dobrze. Ponieważ mam regularne, proporcjonalne ciało – nie modelki – mogę podejmować decyzje, które pasują do wielu różnych kobiet. Dopasowanie jest kluczowe. Przez większość mojej kariery byłam własną modelką dopasowującą. Zakładam kurtkę i sprawdzam, czy mogę unieść ręce, wyciągnąć je do przodu i kucać, bez niczego, co by się rozerwało lub ciągnęło. Tak ważne jest to dla mnie.

Często zadawane pytania
Oczywiście Oto lista pomocnych i jasnych często zadawanych pytań na temat nowej wystawy Daryl Kerrigan, przenoszącej downtown cool do stanu Nowy Jork

Informacje ogólne

P: Kim jest Daryl Kerrigan?
O: Daryl Kerrigan jest współczesną artystką i kuratorką znaną z odważnego stylu inspirowanego miastem, który oddaje energię sceny centrum miasta.

P: O czym jest ta nowa wystawa?
O: Wystawa prezentuje najnowsze prace Kerrigan, które przekładają estetykę downtown cool – myśl o graffiti, sztuce ulicznej i nowoczesnym życiu miejskim – na świeży kontekst dla sceny artystycznej stanu Nowy Jork.

P: Gdzie i kiedy odbywa się wystawa?
O: Prosimy sprawdzić oficjalną stronę galerii lub muzeum goszczącego wystawę w celu uzyskania dokładnej lokalizacji, dat i godzin otwarcia, ponieważ te szczegóły są specyficzne dla wydarzenia.

P: Czy jest opłata za wstęp?
O: To zależy od miejsca. Niektóre wernisaże lub specjalne wydarzenia mogą być biletowane, podczas gdy wstęp ogólny może być bezpłatny. Najlepiej potwierdzić na oficjalnej stronie wydarzenia.

Sztuka i koncepcja

P: Co oznacza przeniesienie downtown cool do stanu Nowy Jork?
O: Oznacza to, że Kerrigan przejmuje surową, żywiołową i często szorstką artystyczną energię związaną z centrami miast i prezentuje ją w bardziej wiejskim lub podmiejskim otoczeniu, tworząc unikalny dialog kulturowy.

P: Jakiego rodzaju sztuka będzie wystawiona?
O: Możesz spodziewać się mieszanki mediów, prawdopodobnie包括 dużych obrazów, kolaży mieszanych mediów, sztuki sprayem i possibly instalacji, które odzwierciedlają miejski klimat.

P: Czy wystawa jest odpowiednia dla osób, które nie są ekspertami od sztuki?
O: Absolutnie. Tematy są często dostępne i zrozumiałe, skupiając się na energii miejskiej, kulturze popularnej i nowoczesnym życiu, co czyni je angażującymi dla wszystkich.

P: Jak praca Kerrigan łączy się z krajobrazem stanu Nowy Jork?
O: To zaawansowany i interesujący aspekt wystawy. Kerrigan może zestawiać estetykę miejską z pastoralnymi lub industrialnymi tematami stanu Nowy Jork, tworząc dialog między dwoma różnymi amerykańskimi środowiskami.

Odwiedzanie wystawy

P: Czy są dostępne oprowadzania z przewodnikiem lub rozmowy z artystką?
O: Wiele wystaw to oferuje. Szukaj informacji o rozmowach z artystką, oprowadzaniach kuratorskich lub zaplanowanych wycieczkach na stronie internetowej wydarzenia lub w mediach społecznościowych.