Οι δημιουργίες του Alessandro Michele για τη Valentino μιλούν τη δική τους γλώσσα—ένα μείγμα στυλ που ζωντανεύει με κινηματογραφικό ύφος και τολμηρές διακοσμήσεις. Η τεχνική—οι λεπτές κοπές, οι περίτεχνοι φινιρισμοί, η καλλιτεχνία του atelier—μπορεί μερικές φορές να επισκιάζεται από το δραματικό εφέ. Αλλά στο απλοποιημένο σκηνικό μιας resort παρουσίασης, μακριά από τις θεατρικότητες της πασαρέλας, τα ρούχα μιλούν ξεκάθαρα. Κάποια κομμάτια ξεχωρίζουν, άλλα ξεθωριάζουν απαλά και μερικά απλώς μένουν σιωπηλά.

Η μετατροπή των 132 εμφανίσεων σε μια συνεκτική συλλογή απαιτεί όχι μόνο φαντασία—όπως ο Michele περιέγραψε τον εαυτό του στη συνάδελφό μου Sarah Mower—αλλά και ένα σχεδόν εμμονικό μάτι για σύνθεση. Ωστόσο, ακόμα και οι μαξιμαλιστικές του τάσεις μπορούν να ελεγχθούν. Η resort συλλογή απέδειξε ότι ο Michele μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό της υπερβολικής διακόσμησης, αν και η αγάπη του για το θεατρικό παραμένει πάντα στο βάθος.

Το lookbook έδειχνε μοντέλα να ξεκουράζονται σε ένα άψογο ροζ σατέν κρεβάτι—χωρίς σκανδαλώδεις υπονοήσεις, μόνο απλές απολαύσεις: να χτενίζουν τα μαλλιά τους, να δαγκώνουν το πρωινό, να λύνουν σταυρόλεξα και να συζητούν ευγενικά. Η απαλή, ροζ απόχρωση σκηνή ήταν πολύ διαφορετική από το τολμηρό κόκκινο δημόσιο τουαλέτα του fall show—μια πιο ήρεμη, καταπραϋντική αλλαγή, αν και το νόημά της παραμένει ανοιχτό σε ερμηνείες. Αυτό που ήταν αναμφισβήτητο, ωστόσο, ήταν η τεράστια ποικιλία της συλλογής, που κάλυπτε τα πάντα από καθημερινά ένδυματα έως βραδινά με την υπογραφή eclecticism του Michele.

Νέες προσεγγίσεις στα κοστούμια περιλάμβαναν εφαρμοστά, στημένα στη μέση σακάκια σε συνδυασμό με κοντά flares ή Bermuda σορτς τόσο πλούσια όσο φούστες. Καθαρά μαύρα και άσπρα τραπεζοειδή σχήματα αντιπαρατίθενταν με ρέουσες plissé φορέματα σε λουλουδιστά ή πόλκα ντ