Ο Ümit Benan επιστρέφει στη Via Bigli με κάτι περισσότερο από μια νέα τοποθεσία—η Άνοιξη του 2026 σηματοδοτεί μια μεγάλη καμπή για την ετικέτα, καθώς ανοίγει το flagship κατάστημά της και πραγματοποιεί την πλήρη εκκίνηση της γυναικείας γραμμής της. «Είναι πεπρωμένο», είπε ο Benan με ένα χαμόγελο. «Αυτό ήταν το πρώτο μου σπίτι το 2005, και το 2010, παρουσίασα ένα έργο με τον Nino Cerruti στο ίδιο κτίριο». Τώρα, με την υποστήριξη της D Capital και την πρόσφατη γέννηση του γιου του λίγο πριν την έναρξη, ο σχεδιαστής έχει ολοκληρώσει τον κύκλο τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική του ζωή.

Για τη νέα γυναικεία γραμμή, ο Benan εξήγησε: «Θέλουμε να στέκεται μόνη της. Δεν πρόκειται για το να είναι η σύζυγος του ανδρικού πελάτη μας—πρόκειται για μια γυναίκα με τη δική της ταυτότητα». Εμπνεύστηκε από μια σέρφερ που ζούσε στο Biarritz, η οποία έγινε η μούσα της συλλογής. «Παρακολούθησα τη ζωή της για μήνες», είπε. Η χαλαρή ζωή της επηρέασε τα σχέδια: μεταξωτές ρόμπες, ρευστά παντελόνια, σετ από τερυ υφάσματα, μαγιώ και νάιλον αδιάβροχα. Το αποτέλεσμα θυμίζει μια κινηματογραφική αντίληψη της ζωής σε νησί—«Σκεφτείτε το Point Break», πρόσθεσε ο Benan.

Η ανδρική γραμμή εξελίχθηκε παράλληλα, με μια πιο έντονη εστίαση στη εφαρμογή, εμπνευσμένη από τη γυναικεία συλλογή και το ιαπωνικό ντενίμ. «Ήθελα τα τζιν μας να μοιάζουν περισσότερο με τον Kevin Costner στο Yellowstone παρά με πασαρέλα», σημείωσε ο Benan. Ωστόσο, οι αναλογίες διατήρησαν μια εσκεμμένη ισορροπία—κοντά σακάκια, πικέ πλεκτά χωρίς ελαστικό σε επεξεργασμένο μετάξι, και ένα βασικό γκρι ανθρακίτη που ενώνει και τις δύο συλλογές. Η resortwear επεκτάθηκε επίσης με το «Paradiso», μια νέα καψούλα με κομμάτια για όλο το χρόνο σε απαλά, ξεθωριασμένα χρώματα όπως κίτρινο μπανάνας, ροζ πούδρα και μπλε μωρού. «Το Paradiso είναι όπου έζησα στο Lugano—και η αγαπημένη μου ιταλική λέξη», είπε ο Benan, δείχνοντας το τατουάζ στο χέρι του.

Το νέο κατάστημα, μόλις μερικά βήματα από το showroom, συνδυάζει μνήμη και σχέδιο. Δημιουργημένο με τον αρχιτέκτονα Martin Brûlé, ο χώρος αντικατοπτρίζει τις παιδικές επισκέψεις του Benan στο πολυμερές κατάστημα της μητέρας του στην Κωνσταντινούπολη και τα ταξίδια του πατέρα του για ψάξιμο υφασμάτων. «Έπρεπε να μοιάζει ζωντανός», είπε ο σχεδιαστής. «Σερβίρουμε ακόμη και κοκτέιλ και χαβιάρι». Το ξύλο μαόνι, χαλιά σε χρώμα άμμου και τέχνη επιμελημένη από τον γκαλερίστα Thaddaeus Ropac (ένας φίλος και πελάτης) δίνουν στον χώρο το ίδιο στρωματοποιημένο βάθος όπως τα ρούχα. «Όλα εδώ προέρχονται από αυτά που απορρόφησα μεταξύ 8 και 13 ετών», είπε ο Benan. «Είναι η πρώτη μου πραγματική ανάμνηση από τη μόδα».