Η επιστροφή της Freya Dalsjø στη διάδρομη ήταν μια πνευματική εμπειρία — και έτσι έπρεπε, καθώς πραγματοποιήθηκε στο νέο χώρο της Εβδομάδας Μόδας της Κοπεγχάγης, ένα πρώην εκκλησιαστικό κτίριο. Η αργή, τελετουργική συλλογή της γιόρταζε την τεχνική και τα υλικά, σηματοδοτώντας μια αναγέννηση για τη σχεδιάστρια.

Η Dalsjø ξεκίνησε τη δική της μάρκα το 2012, αφού εγκατέλειψε τη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας και επέστρεψε στη Δανία για να τελειοποιήσει τις δεξιότητές της. Με την υποστήριξη του Δανικού Ιδρύματος Τεχνών όλα αυτά τα χρόνια, αποσύρθηκε από τις παρουσιάσεις μόδας κατά τη διάρκεια της πανδημίας, εξηγώντας, «Χρειαζόμουν να ξανασκεφτώ πώς ήθελα να κάνω τα πράγματα.» Αυτή η ενδοσκόπηση αναμόρφωσε τόσο την επιχείρησή της όσο και την αισθητική της. Η σημερινή συλλογή ήταν εξευγενισμένη στα απολύτως απαραίτητα — διαχρονικά κομμάτια βασισμένα σε απλά σχήματα και εντυπωσιακές αναλογίες.

Η παράσταση άνοιξε με ένα αιθέριο φόρεμα από μεταξωτό γκαζάρ, με τις ακατέργαστες άκρες του να αιωρούνται σαν χαρτί. Ένα μπαμπουτέρ από διπλό κασμίρ μετέφερε τη ήρεμη κομψότητα των ιερατικών ενδυμάτων, ενώ άλλα σχέδια περιβάλλανε το σώμα με προστατευτική ευκολία. Παιχνιδιάρικες στιγμές εμφανίστηκαν σε δερμάτινα κομμάτια με βαμμένες άκρες, που κουνιόνταν σαν στήμονες λουλουδιών.

Η γεωμετρία έγινε ποίηση σε μια κάπα και μια φούστα φτιαγμένα από εκατοντάδες διακλαδισμένα δερμάτινα τετράγωνα, με τις λεπτές τους κοπές να δημιουργούν κίνηση. Ξύλινα σκαλίσματα κουδούνιζαν απαλά καθώς οι μοντέλα περπατούσαν, και παντελόνια από σοκολατένιο δερμάτινο αρνί αποκάλυπταν σχεδόν αόρατες πτυχώσεις. Η άγρια ομορφιά της φύσης ενέπνευσε υφαντά κομμάτια που έμοιαζαν με φλοιό καλυμμένο από λειχήνες, ενώ το φινάλε έκανε νεύμα στις δανικές και ιαπωνικές παραδόσεις καλαθοπλεκτικής.

Όπως η Phoebe Philo, η Dalsjø σχεδιάζει για γυναίκες — όχι για κορίτσια — κάτι σπάνιο στη μόδα. Αυτή η συλλογή αγκάλιασε τον χρόνο αντί να τον κυνηγά, προσκαλώντας όσους τη φορούν να χαθούν στη σχολαστική τεχνική. «Κάθε κομμάτι απαιτεί χρόνο, αλλά αξίζει τον κόπο», είπε. «Μου αρέσει να εξερευνώ τεχνικές, υλικά και υφές με νέους τρόπους.»

Η επιστροφή της στο προσκήνιο, με τους δικούς της όρους, ενώνεται με άλλες δύο γυναίκες σχεδιάστριες που κάνουν επιστροφή αυτή τη σεζόν — μια αξιοσημείωτη μετατόπιση σε μια βιομηχανία που εξακολουθεί να κυριαρχείται από άνδρες δημιουργικούς διευθυντές.

«Χρειάζονται χρόνια για να καταλάβεις τι πραγματικά θέλεις και να αναπτύξεις τις δεξιότητές σου», σκέφτηκε η Dalsjø. Υπέρμαχος της αργής μόδας, πρόσθεσε, «Το νιώθεις στη συλλογή — η τεχνική, οι χαλαρές σιλουέτες, η άνεση. Τα ρούχα πρέπει να σε αφήνουν να κινηθείς και να αναπνεύσεις.»