Siedemdziesiąt dwie godziny bez telefonu i bez solidnego dachu nad głową – tyle właśnie potrzeba, by w pełni odczuć kojący wpływ obcowania z naturą. „Po jednym dniu ludzie wciąż nie są naprawdę zrelaksowani” – powiedziała Anika Krogh, grenlandzka założycielka Nomad Greenland, nalewając kawę z termosu. „Po dwóch dniach może trochę. Ale trzeciego dnia dzieje się magia. Ludzie zaczynają naprawdę być obecni. Badania pokazują, że poziom hormonów stresu w organizmie może spaść nawet o czterdzieści procent”.

Krogh i ja spędziliśmy ranek, prując przez fiord gumową łodzią, by zatrzymać się na piknik na trawiastym brzegu zatoki Tartunaq, niedaleko małej wioski rybackiej Saqqaq na zachodnim wybrzeżu Grenlandii. Kilka kr dryfowało na spokojnej wodzie przed nami, a za nami ciemne bazaltowe klify wznosiły się jak mury fortecy. Przyjechałem, by spędzić kilka nocy w obozie Saqqaq Nomad Greenland, który Krogh i jej duński mąż, Jon, rozbijają każdego lata od czerwca do września kilka zatok dalej. Pojawiały się pomysły budowy stałych domków, ale Krogh szybko je odrzuciła. „W namiotach czujesz wiatr i słyszysz deszcz uderzający o płótno” – powiedziała. „To przypomina ci, kto tak naprawdę tu rządzi”.

Szybko się o tym przekonałem. Jeszcze zanim dotarłem do Saqqaq, co wymagało krótkiego lotu z niewielkiej stolicy Grenlandii, Nuuk, Matka Natura jasno określiła swoje warunki. Wzburzone morze zamieniło dwugodzinny rejs łodzią z lotniska w półdniową udrękę, a do obozu dotarliśmy dopiero o drugiej w nocy, przy północnym słońcu wciąż nisko nad horyzontem. Następnego ranka podążyliśmy szlakami reniferów w góry, wspinając się na czworakach po stromych, niepewnych półkach skalnych. W małym porcie Saqqaq ujrzałem surowy obraz codziennego życia w tym surowym, odległym zakątku Arktyki: wnętrzności wieloryba rozrzucone po kamienistej plaży i wiotkie ciało foki krwawiące na dziobie łodzi. To może być niepokojące, ale dla mieszkańców miast, takich jak ja, to bardzo potrzebne przypomnienie życia w jego najbardziej podstawowej formie. „W większości świata to człowiek nieustannie kształtuje naturę” – powiedziała Krogh. „Ale tutaj to Matka Natura kształtuje nas”.

Chociaż obóz Saqqaq oferował podobną bliskość z żywiołami, daleko mi było do prawdziwego survivalu. Jego sześć namiotów rozstawiono na drewnianych platformach wzdłuż zatoki, każdy wyposażony w poduszki z foczej skóry, elektryczne koce i ciepły prysznic w sklejkowych, przylegających łazienkach. Nieco wyżej na wzgórzu stoi namiot jadalny w kształcie tipi, gdzie posiłki łączą lokalne specjały, takie jak steki z renifera i golce arktyczne, ze świeżymi produktami przywiezionymi z bardziej umiarkowanych regionów. Fiord przed nami wypełniony był górami lodowymi, niektóre wysokie jak statki wycieczkowe, inne nie większe od Volkswagena Garbusa.

Nie minęło dużo czasu, a poczułem, jak mój stres topnieje. Moje myśli stały się jaśniejsze, a mentalny szum przycichł. Przestałem nieustannie sięgać po telefon, którego słaby zasióg i tak nie był zbyt przydatny. Zamiast tego wpadłem w rytm obozu: kawa nad wodą, długie spacery po porośniętych porostami skałach i mchowej tundrze oraz wieczory spędzane na nasłuchiwaniu niespokojnego jęku i przesuwania się lodu. Łowiliśmy dorsze na żyłkę i haczyki, a u znajomych w Saqqaq spróbowaliśmy tłustej mattak, czyli skóry i tłuszczu wieloryba, maczanej w sosie sojowym i Aromacie. Byłem dalej od świateł miasta niż kiedykolwiek, a jednak czułem błogą lekkość.

Jako największa wyspa na świecie, Grenlandia oferuje ogromne obszary dziczy, by na nowo się z nią połączyć, a nowe połączenia lotnicze uczyniły ten niegdyś odległy frontier bardziej dostępnym. Air Greenland lata teraz bezpośrednio z Kopenhagi, a od czerwca United łączy z lotniskiem w Newark dwa razy w tygodniu. Nie trzeba nawet daleko podróżować od miasta, by skorzystać z natchnionej naturą terapii antystresowej: humbaki i ich młode... Liście często suną tuż obok portu, a z krańca miasta można wejść na łódź i w ciągu kilku minut znaleźć się w objęciach fiordu.

Spędziłem jeszcze kilka dni w drugiej lokalizacji Nomad Greenland, obozie Kiattua, położonym w wąskim odcinku fiordu Nuuk, około dwóch godzin łodzią od nadbrzeża miasta. Namioty w stylu tipi są równie luksusowe, wyposażone w elektryczne ogrzewanie, prywatne łazienki i ozdobione akcentami znalezisk z Arktyki – porożami reniferów, piórami. Dni płynęły tu równie powoli, z mroźnymi kąpielami w fiordzie i drzemkami na łóżkach wypełnionych dzikimi ziołami i mchem. Podążyłem za wodospadem za stromym klifem stanowiącym tło obozu, brnąc przez sieją sięgające pasa wierzby karłowate, aż widok otworzył się na morze szczytów górskich – bez śladu obecności człowieka gdziekolwiek.

Gdy nadszedł czas wyjazdu, po mnie przyjechał Jon. W drodze na lotnisko podzielił się, że jego goście często mówią przy odjeździe: „Wracam w końcu do rzeczywistości”. Ta uwaga utkwiła mu w pamięci. „Zastanowiło mnie to” – powiedział. „Czy życie, do którego się śpieszymy, jest w ogóle prawdziwe?”. Wierzy, że to tutaj, otoczeni górami tak starożytnymi, że nasze życie jest tylko mgnieniem, naprawdę czujemy, czym jest rzeczywistość. „To tutaj” – powiedział, wskazując na fiord mknący za oknem – „ludzie zaczynają zastanawiać się nad swoimi priorytetami i tym, co jest naprawdę realne”.



Często zadawane pytania
Oczywiście. Oto pomocne i zwięzłe FAQ na temat najlepszych sposobów odkrywania Grenlandii poza tradycyjnym rejsem.



Ogólne pytania dla początkujących



P: Dlaczego powinienem/powinnam zrezygnować z rejsu, aby zwiedzać Grenlandię?

O: Rezygnacja z rejsu pozwala na bardziej immersyjne, elastyczne i autentyczne doświadczenie. Możesz spędzić więcej czasu w konkretnych miastach, bezpośrednio kontaktować się z lokalnymi społecznościami i odkrywać obszary w głębi lądu, niedostępne dla dużych statków.



P: Jakie są główne alternatywy dla rejsu, jeśli chodzi o zwiedzanie Grenlandii?

O: Najlepszymi alternatywami są podróże samolotem między miastami oraz wykorzystywanie lokalnych łodzi, helikopterów lub pieszych wędrówek do odkrywania okolicznych terenów. Często nazywa się to „przemieszczaniem się wzdłuż wybrzeża”.



P: Czy łatwo jest poruszać się po Grenlandii bez statku wycieczkowego?

O: „Łatwo” to nie jest właściwe słowo, ale jest to bardzo osiągalne przy odrobinie planowania. Nie ma dróg łączących miasta, więc będziesz polegać na lotach krajowych i lokalnych promach, co wymaga elastycznego harmonogramu.



P: Jaka jest najlepsza pora roku na taką wizytę w Grenlandii?

O: Idealne są letnie miesiące od czerwca do początku września. Pogoda jest najłagodniejsza, słońce o północy zapewnia długie dni na zwiedzanie, a wszystkie usługi transportowe działają.



Planowanie i logistyka



P: Które miasta są najlepszymi punktami startowymi mojej podróży?

O: Nuuk i Ilulissat to dwie główne międzynarodowe bramy wjazdowe i doskonałe bazy do odkrywania okolicznych regionów.



P: Jak zarezerwować loty i promy między miastami?

O: Loty krajowe rezerwuj przez Air Greenland. W przypadku promów sprawdź rozkład Arctic Umiaq Line. Kluczowe jest wcześniejsze rezerwowanie, ponieważ miejsca są ograniczone.



P: Czy ten sposób podróżowania jest droższy niż rejs?

O: Może być porównywalny lub nawet droższy przy podobnym poziomie komfortu, ponieważ loty i logistyka na Grenlandii są kosztowne. Jednak oferuje lepszy stosunek jakości do ceny za niezależne i głęboko kulturowe doświadczenie.



P: Czy do aktywności potrzebny jest przewodnik?

O: Do zwiedzania miast – nie. Ale do prawie każdej aktywności na świeżym powietrzu, takiej jak wędrówki po lodowcu, psie zaprzęgi czy rejsy łodzią do gór lodowych, wynajęcie lokalnego przewodnika jest niezbędne dla bezpieczeństwa i pełni wrażeń.



Aktywności i doświadczenia