«Πώς ντύνεσαι σαν οίκος δημοπρασιών;» ακούγεται σαν το είδος της επιδεικτικής ερώτησης που ένας ενοχλητικός «τύπος της τέχνης» μπορεί να κάνει σε ένα κοκτέιλ πάρτι στη Νέα Υόρκη. Αλλά είναι επίσης μια πραγματική ερώτηση που τέθηκε πρόσφατα από δύο απολύτως συμπαθή άτομα: την Κριστίνα Ο’Νιλ, επικεφαλής των μέσων ενημέρωσης της Sotheby’s, και τον Έρικ Τόρστενσον, συνιδρυτή και δημιουργικό διευθυντή της Frame.

Η Ο’Νιλ, πρώην αρχισυντάκτρια του WSJ Magazine, εντάχθηκε στον 281χρονο οίκο δημοπρασιών το 2024. Ένας από τους βασικούς της ρόλους; «Να εξερευνήσει πώς η Sotheby’s μπορεί να εμπλακεί σε ευρύτερους πολιτιστικούς διαλόγους», λέει στη Vogue. «Μας ενθαρρύνουν να σκεφτόμαστε δημιουργικά και έξω από το κουτί». Μετά από συνεδριάσεις ιδεών και δοκιμές, κατέληξαν σε μια ιδέα: Τι θα γινόταν αν η Sotheby’s είχε τη δική της γραμμή μόδας; Και πώς θα έμοιαζε αυτή;

Η Ο’Νιλ θυμήθηκε τη συνεργασία της Frame με το Ritz Paris, όπου η μάρκα μετέφρασε την αισθητική του «Ritz Blue» του ξενοδοχείου σε πουλόβερ, μπλούζες και πουκάμισα. Έφτασε στον Τόρστενσον—θα μπορούσε να κάνει κάτι παρόμοιο για τη Sotheby’s;

Ένα mood board πήρε μορφή, εμπνεόμενο από τον Ρίτσαρντ Γκιρ, τον Χάρισον Φορντ, τα Hampton, το Bonfire of the Vanities και το Wall Street. Στις 4 Ιουνίου, η συλλογή Frame x Sotheby’s κυκλοφόρησε επίσημα.

«Φανταστήκαμε ένα μείγμα κομψότητας της Upper East Side με την απρεπή ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 1980», λέει ο Τόρστενσον στη Vogue. Η συλλογή περιλαμβάνει πουλόβερ με σχέδιο αργκιλ, πουκάμισα Oxford, πλεκτά πουλόβερ, τσέπες και μπλε μπλέιζερ με επένδυση με σχέδιο σφυρί. Μπλουζάκια και τσάντες φέρουν τη λέξη «collector» με έντονα γράμματα.

«Η υψηλή μόδα κάνει κληρονομιά με τρόπο που ελκύει όλες τις γενιές—από συλλέκτες της uptown μέχρι nepo babies της downtown», προσθέτει ο Τόρστενσον.

Αν όλα αυτά ακούγονται λίγο υπερβολικά, αυτό είναι σκόπιμο. Ο Τόρστενσον ελκύστηκε από την «παρακμή και την απερισκεψία της Μανχάταν της δεκαετίας του 1980», όπου οι yuppies και οι HENRYs (υψηλοί κερδισταί, όχι ακόμα πλούσιοι) γυμνάζονταν στο New York Sports Club για να επιδείξουν τις κοιλιές τους στα Hampton, όπου νεαροί χρηματιστές (οι πραγματικοί Γκόρντον Γκέκος και Πάτρικ Μπέιτμαν) έπιναν στο The Four Seasons και πάρτυ στο Tunnel, και όπου φιλόδοξες γυναίκες όπως η Τες ΜακΓκιλ ανέβαιναν την εταιρική σκάλα με τζάκετ τουίντ και μπλέιζερ εξουσίας.

Τι συνδέει λοιπόν τη δεκαετία του 1980 με την τέχνη; Τότε η ελίτ της Νέας Υόρκης ασπάστηκε πραγματικά τη συλλογή. Μετά τις οικονομικές δυσκολίες της δεκαετίας του ’70, η δεκαετία του ’80 έφερε μια αναβίωση—για καλό ή για κακό, το «η απληστία είναι καλή» και η οικονομία της πτώσης έγιναν το ανεπίσημο πιστεύω του 1%.

Σε πιο απλό επίπεδο, το επίσημο στυλ ήταν πάντα η υπογραφή της Sotheby’s. «Ο παλιός κώδικας ενδυμασίας ήταν: Μην φοράς τίποτα στο γραφείο που δεν θα φορούσες σε γάμο», λέει η Ο’Νιλ. «Αυτό λέει πολλά για το πόσο κομψή ήταν πάντα η ομάδα μας». (Χρειάζεστε απόδειξη; Δύο υπάλληλοι της Sotheby’s, η Κίμπερλι Πίρτλ και ο Ασκά